تبادل لینک هوشمند دویدن های بی حاصل
نگاهی به آمارهای بازی اخیر رئال مادرید در مقابل پاری سن ژرمن نشان می دهد که رونالدو بیشتر از هر زمان دیگری در زمین دویده است. او برابر حریف فرانسوی، 9.5 کیلومتر دوید اما این دویدن های بسیار، هیچ کمکی به او و تیمش نکردند.
هیچگاه نشد که هافبک های بازی ساز رئال مادرید، رونالدو را در یک موقعیت مناسب، مشاهده و صاحب توپ کنند. رونالدویی که در این مسابقه به عنوان یک 9 کاذب بازی می کرد. او در اکثر مواقع به دلیل پرس مناسب مدافعان حریف، از محوطه جریمه PSG به دور بود و به همین دلیل جاگیری های درستی در اطراف دروازه پاری سن ژرمن نداشت و حتی برخی مواقع با خسه و کروس، دچار تداخل و ناهماهنگی می شد.
از دست رفتن مالکیت توپ توسط رئال مادرید
برای اینکه رونالدو یا هر مهاجم دیگری بتواند به عنوان یک مهاجم نوک و یک 9 کاذب، بازدهی مناسبی داشته باشد، تیم وی باید از مالکیت مناسبی روی توپ و میدان برخوردار باشد که چنین چیزی را در رئال مادرید مقابل PSG به عنوان نمونه شاهد نبودیم. رئال تنها 41 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و پاری سن ژرمن در برنابئو حاکم مطلق زمین بود. همین سلطه پاریسی ها به بازی سبب شده بود تا رونالدو در دقایق زیادی از بازی، به یک مهره بیکار در زمین تبدیل شود.
رونالدو عادت دارد که همیشه در مقابل دروازه حریف، حضوری فعال داشته و دروازه بان را با شوت های خطرناک خود تهدید کند اما زمانیکه روز، روز رئال مادرید نباشد، کارایی رونالدو نیز به همان نسبت پایین می آید.
در مقابل پای سن ژرمن، رونالدو تنها سه بار به سمت دروازه کوین تراپ اقدام به شوت زنی کرد که در مقایسه با آمار همیشگی او، فاصله چشمگیری داشت. تاثیر گذاری او روی حملات رئال تنها 33 درصد بود؛ این عامل معمولا باعث عصبی شدن رونالدو در بازی ها و افت روحی وی می شود. سوال اینجاست که وقتی رونالدو در این پست کارایی همیشگی را ندارد، چه اصراری به تکرار یک ایده ی غلط است؟
عدم همراهی هافبک ها با رونالدو
بنیتس رئال مادرید را با سیستم 1-4-1-4 مقابل PSG به میدان فرستاد. او کروس را در اقدامی عجیب، یک خط جلوتر آورده و در کنار خسه قرار داده بود. رونالدو نیز مهاجم نوک بود. یک سیستم ناشناخته برای رئال که تاثیر مستقیمی روی کارایی کریستیانو در بازی گذاشت.
در بیشتر دقایق، رونالدو هیچ بازیکنی را حامی خود در زمین نمی دید و او در تله تیاگو سیلوا، داوید لوئیز و البته تیاگو موتا گرفتار آمده بود. رونالدو برای رهایی از این تله، بارها به عقب زمین آمد تا توپگیری کند و در روز بد خسه و دیگر هافبک های رئال، توپ مناسبی هم در زمان حملات به رونالدو نرسید.
رونالدو در این بازی آنقدر دوید که انرژی خود را در دقایق پایانی از دست داد. اگر قرار به استفاده از رونالدو به عنوان 9 کاذب باشد، باید حمایت خوبی نیز از سوی هافبک ها نسبت به وی صورت بگیرد و توپ های مناسبی به او برسد؛ چیزی که در این بازی و در یکی دو بازی پرفشار دیگر رئال در این فصل از جمله دربی مادرید، شاهدش نبوده ایم.
حضور ثابت در تمامی بازی های رئال
رونالدو در هر 14 بازی رئال در این فصل چه در لیگ قهرمانان و چه در لالیگا بصورت کامل به میدان رفته است. ثبت 1260 دقیقه برای رونالدو، او را به بازیکن شماره یک رئال از حیث تعداد دقایق بازی نیز تبدیل کرده است.
بنیتس معتقد است که رونالدو خسته نیست و نیازی به استراحت ندارد اما این توجیه شاید بیشتر بدین دلیل است که در غیاب بیل و بنزمای مصدوم، بنیتس چاره ای جز بازی دادن به بهترین مهاجم خود ندیده است. این عامل البته فشار زیادی را تاکنون به رونالدو وارد کرده؛ حتی اگر خود او و بنیتس با این ادعا مخالف باشند.
مسائل فوق، شاید بتوانند کدهای مناسبی به ما در مورد شرایط فعلی رونالدو در رئال بدهند. اتفاقات حاشیه ای پس از بازی با پاری سن ژرمن(صحبت درگوشی رونالدو با لوران بلان و خوش و بش گرمش با مالک PSG)، مصاحبه های اخیر رونالدو با نشریات مختلف و رد نکردن احتمال جدائیش از رئال مادرید در تابستان آینده، همه و همه نشاندهنده این مساله هستند که رونالدو شاید دیگر آن لذت همیشگی را از بازی برای رئال مادرید نمی برد و بنیتس باید چاره ای برای رفع نگرانی از نابغه پرتغالی تیمش بیابد. اینکه او تا چه اندازه در این زمینه موفق خواهد بود را زمان نشان خواهد داد.
نظرات شما عزیزان: